HİÇ

bir denizdim
kurudum
yok oldum
yokluğu sonsuzluk belledim
tüm yokluğu var ettim
ve uyandım bir gün
millenen gözlerle baktım hakikate
gördüm sandım
güneş yakmaz, kar ıslatmaz sandım
gördüğüm her şey kendi göz kapağım
sustuğum her gerçek, bir aldanış....
gereksiz hüzün belledim her şeyi
bir çocuk ağlıyorsa avluda, derdi hüzünden...
bir yaşlı geçmişi andığında yanarsa içi, hüzünden...
güneş batarken yakıyorsa camları, evlerin hüznünden...
bir nehire kattım derdimi başkasının denizinde bir yudum su olmak ümidiyle
içinde yüreği ben sevdası hiç olan bir suretle tutundum eteğine
tutundum suyun rengine....