keşke korkak olmak yerine cesur olabilsem ve yok olmayı tercih edebilsem

uzun zamandan sonra yazıyorum sana... yine arka planda Erkan Oğur..."eksiklik kendi özümde" diyor. yine haklısın be Erkan Baba...

bir cumaydı yine böyle yuvam yurdundur diye umut çiçekleri açarken ne tesadüf yine bir cuma gideceğim bu yuvam olmayan yurdundan. 

sahi neden oldu bu? neden kandırdık birbirimizi? neden kıydık yüreklerimizdeki masum küçüklere? hergün binlerce lanet yağdırırken masumların canını kıyanlara neden dibimizde yok ettiğimiz masuma gözyaşı dökmedik?

caniydik hiç olmadığımız kadar gaddardık birbirimize. görmedik gözlerimizin içindeki cihana yetecek ışığı. ego savaşlarıyla yaktık tüm aşkı. ısınamadık bile. ziyan oldu o geceler günlere sığmayan yüce aşk.

"sende hançer bende yürek yarası." tam da bizi anlatıyor. vurup kanlarımızın akışını izlerken ikimiz de yaralanmıştık. kim kazandı? kim mutlu oldu bu savaştan? bütün savaşlar gibi olan suçsuzlara oldu. ölen aştı, ölen yürekti, ölen bizdik... 

tek bir isteğim vardı; dizlerine uzanıp yüzünün tüm hattını milim milim inceleyip hafızama kazımaktı. korkardım çoğu gece. hatta kabuslarıma sebepti "ya unutursam, ya biterse bu aşk" düşünceleri. ağlardım sanki sonsuzluktu o ağlamalar. sen olmayacaksın diye 

elveda sevdiğim, elveda güzel insan...

belki de biz ayrı iken iyiydik, belki de yan yana gelmemeliydik.