boşluğa yazılan birkaç "kırık" satır...

ey hayat!
sanadır tüm sitemler, öfkeler, kavgalar...
ve sanadır;
yaşanan tüm yalnızlıklar....
büyüttün bizi, bir marifetmiş gibi
sadece anneyi bilen gözlerimize dünyayı sığdırdın
bizi kendimizle tanıştırman yetmeyecekmiş gibi...


ey hayat!
bir karar ver artık...
seviyormuş gibi oyalama bizi...
biz ki kullanılmış sevgilerden kalan artık...
sen de buruşturup atma bizi...


ey hayat!
biz senin pervaneniz
yanarız ama yine senden vazgeçmeyiz....
şem ol yak bizi razıyız...
yeter ki aydınlat artık şu karanlık gönüllerimizi...